Online coachen – van noodzaak naar kans
Vanmiddag zat ik er weer klaar voor: een online intakegesprek voor een coachtraject. En ik had er zin in!
Tot het moment dat ik ‘gedwongen’ overging op online werken, had ik een oordeel over online coachen: dat is niets voor mij, veel te veel afstand! Maar toen vorig jaar de eerste tekenen dat de wereld er wel eens heel ander uit zou kunnen gaan zien zich aandienden, bedacht ik dat het de moeite waard was om me erin te verdiepen. Meebewegen, de wijsheid uit het boekje “who moved my cheese” (van Spencer Johnson) in gedachten.
Dus een online training gevolgd, boeken aangeschaft en verhip, ik voelde dat ik al snel enthousiast werd. Vervolgens de eerste schreden gezet en … er ging een wereld voor me open. Een ‘doorbraak’ bereiken op afstand, dat moest ik eerst nog eens zien. Maar het lukte! En bij enkele van mijn coachees vermoed ik zelfs dat het letterlijk wat meer afstand hebben hier juist aan heeft bijgedragen.
Ik heb gemerkt dat als je heel bewust aanwezig bent, het voelt alsof je tegenover elkaar zit. Maar dan wel ieder in zijn/haar eigen omgeving. Een coachee is dus niet op ‘visite’ bij de coach, maar op vertrouwd terrein. Bovendien, het is heel efficiënt en duurzaam, zo is er bijvoorbeeld geen reistijd voor de klant.
Zo ontwikkelde een noodzaak zich tot een kans om online te coachen en straks, als we ons weer kunnen bewegen als voorheen, hebben mijn coachees en ik de keuze op welke manier we elkaar zullen treffen: online, f2f of een mengvorm.
Dat is waar mijn bedrijfsnaam Au Bord du Chemin voor staat: er komt iets voorbij, zie het als een kans en zie welk mooi verhaal zich vormt. Ik ben dol op mooie verhalen 😉! Jij ook en wil je dat ik een bijdrage lever aan jouw mooie verhaal? Ik heb nog wat ruimte voor nieuwe trajecten!
O ja, ik ben ook dol op mooie verhalen in een kunstvorm: het leuke schilderij achter me is van Jacques Tange!
